ik heb het meisje van de buren uitgescholden

ze was genoeglijk in haar eigen tuin het wicht

ze had een ongerepte blik op mij gericht

haar misdaad was bestaan terwijl zij holde

rondom haar huis ik moest de kinderziel vernielen

ze was vijf jaar maar ik heb nooit een vorm van spijt

die kleintjes pakken is een vorm van dapperheid

geweldig mooie driften die mij bezielen

ik kan de wereld als de vijand slechts beschouwen

nooit heb ik meeleven of inleven gevoeld

veel meer dan grommen kan ik niet en simpel grauwen

als iets mij stoort dan hebben zij het kwaad bedoeld

als ik dat vind dan zullen zij het zwaar berouwen

het laat mij koud ook wat dat kindje daarbij voelt